آنتونیو بوئِرو
بایِخو نه تنها برجسته ترین نمایشنامه نویسِ مدرنِ اسپانیایِ قرنِ بیستم
است، بلکه به گواهِ بسیاری از نمایشنامه نویسانِ معاصر، تأثیرگذارترین
نمایشنامه نویس بر نویسندگان نسل های پس از خود است. آثارش بیش از
نمایشنامه به منبت کاری هایِ زیبایی می مانند که بُعد زیبایی شناختی و
اخلاق شناختی به یک اندازه در آن ها به تکامل رسیده، هم از لحاظ فنی و
ساختاری و هم از جنبه محتوایی گنجینه ای برای ادبیات نمایشی مدرن به شمار
می آیند.
کارت های پشت رو که در سال 1958 برای بوئِرو بایِخو جایزه ی ملی
تئاتر را به ارمغان آورد، درامی خانگی و خانوادگی ست که همکنش مشکلات جامعه
ای بحران زده از نظر اقتصادی و اخلاقی را در مقیاسِ کوچکِ خانوادگی به دقت
بررسی می کند. همانند بسیاری دیگر از آثار او این بار نیز گذشته در بستر
زمان، مخوفانه و مخفیانه به سان یک سرطان، رشد کرده است و میوه های تلخ خود
را بس آبدار و فربه برای اکنون به ارمغان آورده و از سوی دیگر آینده و
آیندگان را به مناقشه ای خستکی ناپذیر دعوت می کند. بی دقتی ها و سهل
انگاری های انسان ها با گذر زمان قامتی هیولایی به خود می گیرند و کمر آن
ها را زیر بارِ سنگین خود گاه دو تا و گاه خرد می کنند. انسان هایی که غافل
از وجود دیگران در چنبر خودخواهی های خود گرفتارند و در غایت درون این
چنبر از پای در می آیند.
این اثر به همراه مقاله ای تحلیلی در انتهای آن برای اولین بار جهت آشنایی دانشجویان و قشر تئاتری به فارسی منتشر می شود.
حق تکثیر: کلیه ی حقوق مادی و معنوی این اثر متعلق به مترجم آن است و هر گونه استفاده از آن منوط به مجوزِ کتبیِ رسمیِ او می باشد.